Camiel Music

Afgelopen was het weer tijd voor Groove Garden; hét dance festival van Sittard. Het thema was Miami. Met een toffe guerilla aanpak werd er al gepromoot en je kon ook absoluut niet om het opvallende thema heen. De flamingo stond hierin centraal. Alhoewel… Uiteindelijk gaat het om de muziek en de sfeer op het festival!
Waar Groove Garden op de vrijdag al begon, was CamielMusic pas de zaterdag aanwezig. Toch maar eens checken wat er allemaal te horen en zien was. Hieronder een verslag!

Laten we maar met de deur in huis vallen: het weer was heerlijk! Niet te warm en daarbij een lekker zonnetje. Bij binnenkomst wordt je al verwelkomd met de dansbare deuntjes van de MamaCita en R&B stage. Drukte alom en een vibe waar je U tegen zegt. Een fijne binnenkomer dus! Even doorlopen en je hebt al meteen honger. Een klein foodtruck dorpje heeft zich daar gevestigd en het is moeilijk om zoiets lekkers te negeren terwijl je op de achtergrond al mainstage hoort.
Het woord is al gevallen: mainstage oftewel Ocean Drive. Toch wel de plek waar de grotere, bekendere namen staan en waar het meestal lekker druk is. Toch merk je dat het allemaal iets rustiger is dan normaal, zeker de zondag. Dat komt zeer zeker door een ander podium waar het beide dagen gezellig druk is en de sfeer gewoonweg super: Claydrum / Versuz. Mede doordat het in een soort arena vorm is gebouwd is het knusjes en dat is te merken.
Naast de arena ligt er een kerk. Een roze kerk. Een roze opgeblazen kerk. Dit is de silent disco van Poppodium Volt. Met een keuze uit twee verschillende kanalen is het voor ieder wat wils. Switchen kan je op ieder moment doen dus de kans is klein dat het gaat vervelen! Maar je kan ook de keus maken om naar Rave Atelier x Bandar te gaan. Een zeer knus podium gecreëerd door ‘eigen’ jongens. In een container staan de DJ’s te draaien en mede dankzij de bankstellen is de sfeer zeer ontspannen. De kans is wel groot dat dit ook kan gaan groeien! Dit doen ze overigens ook al door hun eigen feesten te organiseren.
De tent is altijd het domein voor de hardstyle. Scantraxx host het daar en natuurlijk gaat het los. Liefhebbers hebben hier de tijd van hun leven. De beats vliegen je om de oren en de ‘drop’ is meestal echt een heerlijke climax. Wat dat betreft kan je hier niet omheen, altijd even proeven!

Het maakt niet veel uit wie er op de R&B stage of Claydrum stonden, de sfeer was daar zoals gezegd al heel erg goed en ook de hele tijd behoorlijk druk. Het is anders voor mainstage. Daar staan toch meestal de ‘namen’. Op zaterdag is het wel de gehele tijd lekker gezellig en het wordt naarmate de dag vordert drukker. Denk aan namen zoals Erick E, Funkerman en de laatste twee namen waren Lucas & Steve en Bingo Players. Ze zorgden hoe dan ook voor een hele fijne sfeer op het veld. Zoals gezegd, lekker druk en het werd ook een feestje zoals iedereen daarop hoopte!
Op de zondag valt het juist op de de Ocean Drive een beetje wordt ‘genegeerd’. Ondanks dat er namen zoals Redondo of Ferreck Dawn op het podium staan, blijft het wat slapjes op het veld. Maar de meeste mensen hadden zin om juist bij de R&B stage en Versuz te staan. Er waren wel twee grote namen die mensen zeker hebben laten komen naar Groove Garden! Ondanks dat ie een half uurtje later was, bleef het stampvol op de R&B stage: Boef kwam! De rapper die in eerste instantie berucht was en nu beroemd door zijn grote hit ‘Habibi’ zorgde voor veel dansende mensen en dat het misschien wel te klein was daar! Een andere naam, of eigenlijk twee, waren Mental Theo & Charlie Lownoise. Jeugdsentiment voor velen en anders zijn de tracks van deze twee legendes hartstikke bekend bij iedereen! Daardoor staat het ook binnen een paar minuten lekker vol op main. Ze weten iedereen wel te amuseren. Hoe dan ook een geweldige afsluiter!

Het was een heerlijk weekendje. Fijne muziek, fijne mensen en heerlijk weer. Natuurlijk wel een beetje jammer dat het zondag iets rustiger leek/was dan de zaterdag maar al met al heeft iedereen zich zeker en vast super geamuseerd! Voor velen waarschijnlijk een begin van het festivalseizoen en Groove Garden is dan gewoon geslaagd met vlag en wimpel. Yesssss!

Afgelopen woensdag (17 mei red.) was er een tof evenement wat plaats vond in de Melkweg te Amsterdam. Het was namelijk veel meer dan een normaal concert. Die avond was georganiseerd in verband met het afstuderen van 3 leerlingen van het Conservatorium van Amsterdam. Deze drie leerlingen waren Eva Wijnbergen, Thijs Elzinga en Luka van de Poel. De avond was omgedoopt tot: De Beste Saus. De avond bestond uit 5 optredens… Een gevarieerd aanbod waar het uiteindelijk ging om de projecten van de drie waar het om ging!
Presentator van het geheel was Thijs Boontjes (bekend van zijn Dans- en Showorkest).
Time for some music!

Een avond openen is altijd moeilijk en zeker als je meteen daar moet staan om later te kunnen zeggen: ik ben afgestudeerd. Eva Wijnbergen mocht beginnen met haar San Dollar. Het begint gewoon heel sterk. De sound is heel sferisch maar tegelijkertijd kan het ook rocken. De stem van Eva is opvallend, ze haalt makkelijk de hoge noten waardoor haar bereik ook gewoonweg groot is. Daarnaast passen de elektronische invloeden heel goed in het geheel. Wat ik wel opvallend vind, Eva oogt heel timide maar, zoals gezegd, qua stem is het echt de gehele tijd raak! Knap gedaan, goed gedaan, zeker als je op zo’n avond moet openen!

De band Breaking Levees mag als tweede het podium betreden. Het is een band met al redelijk wat ervaring en dat hoor je ook meteen. Het is de band waar ook Thijs Elzinga in speelt. Ze knallen erin, no mercy! Het opvallende hier is die specifieke groove. Goede rock, lekker rauw en het gitaarwerk is om je vingers bij af te likken. Daarbij vallen de korte snelle eindes op en is ook de samenzang tussen Thijs en Hector zonder twijfel super om te horen. Het is steeds verrassend! Je proeft verschillende stijlen en dat bevalt menig bezoeker erg goed. Er wordt zelfs na afloop geroepen ‘We want more…!’. Heerlijk.

Tja… Wat moet je nog zeggen over DeWolff? Het trio bestaande uit Pablo, Luka en Robin werden weer bijgestaan door extra percussie en de lieftallige achtergrondzangeressen. In de (korte) tijd die ze hadden, speelden ze vier nummers en die waren allemaal weer ontzettend overtuigend! Power, klasse en gewoonweg vol muzikaliteit. Pablo kan het ook niet laten om toch ‘zijn kleine lieftallige broertje’ even in de schijnwerpers te zetten. Het is tenslotte ook zijn avond! Strak is het wederom, dynamisch, krachtig en vol overtuiging. Het blijkt maar weer dat dit toch waarschijnlijk de beste rockband is van Nederland!

Weer tijd voor een ander project; The Typical Tongues. Hier spelen Thijs Elzinga en Eva Wijnbergen samen en natuurlijk met nog meer muzikanten. Dit vijftal is in de beginfase qua zang niet heel goed te verstaan, gelukkig veranderd dit na twee nummers. Muzikaal gezien is het gewoonweg top. Gevarieerd: met vlagen indie, het kan rocken tot en met maar het kan ook heel dromerig. Wat dat betreft is het muziek wat nooit zal vervelen! Doordat het juist zo verschillend is van elkaar vliegt de tijd ook, zonder dat ik het merk wordt de laatste track al gespeeld: wow! Het gitaarwerk is soms echt volledig onnavolgbaar. Zo goed!

Dan is het al tijd voor de laatste band van de avond: Akula Rhythm Band. Dit is het project van Luka van de Poel. Vanaf het eerste moment is het feest: dansen! Het is afrobeat to the max! Heerlijke ritmes en dan ook nog een Senegalese zanger, met de prachtige naam Mame Balla Diouf, die binnen no time de muziek eigen heeft gemaakt omdat de eigenlijke zanger niet kon. Daarbij zie je hem elke seconde genieten en past perfect in het geheel. Muzikaal steekt het allemaal perfect in elkaar, extra percussie van Marnix Wilmink naast Luka, topbassist Joep Bollinger, gitarist Niek Cival en dan weer die dekselse Thijs Elzinga op gitaar plus op toetsen Hector Wijnbergen. Een top gezelschap dus die daardoor enorm kan excelleren!
Wat naast die funky sound mij enorm is bijgebleven is de afsluiter. Een andere zanger, Donald Madjid, kwam zag en overwon. Samen met de band brachten ze het nummer ‘Dance With Me’ en dat is de gehele nacht en dag erna nog in mijn hoofd doorgegaan… Top!

Zo zie je maar… Een avond vól geweldige muziek, gezellige mensen en plezier. Thijs, Eva en Luka hebben het geweldig gedaan en ze zijn gelukkig ook allemaal geslaagd. Thijs had een 9,5 voor instrumentbeheersing en een 8,5 voor creativiteit, Eva een 8 en 8,5 en Luka uiteindelijk een 9,5 en een 9. Dus wat dat betreft… Chapeau!!!
Het is enige jammere was dat het uiteindelijk zo lang duurde tot er punten bekend gemaakt zouden worden.. Dat er amper nog iemand meer was in de Melkweg!
Dus stiekem moet er nog een feestje komen, mét de bands erbij. Omdat het kan.
Aan allen: proficiat!

Foto’s: Jonny Ladeur; Facebook.

Wie? De Staat.

Waar? AFAS live, Amsterdam.

Wanneer? 18 februari 2017.

Natuurlijk was deze datum al een hele lange periode geblokt bij menig De Staat liefhebber, fan, witch doctor fanaat. Zo ook bij mij. Ik ben De Staat fan van het eerste uur. Toen de single ‘Fantastic Journey Of The Underground Man’ uitkwam was het raak. Ik ben zeg gaan volgen, de albums gaan kopen en natuurlijk concerten bezocht.
Het is mooi om te zien dat ze zo gegroeid zijn in de Nederlandse muziekwereld. Ik kan me nog herinneren dat ze een 3FM award wonnen in de categorie ‘Alternative’. Maar nu zijn de vijf heren gewoon de beste rockers van Nederland.
Natuurlijk hebben ze zichzelf enorm ontwikkeld maar nog steeds is elk nummer De Staat.
Machtig mooi om mee te maken dat ze nu dan in een stijf uitverkochte AFAS live speelden (vroegere HMH).

Natuurlijk hoort bij een concert ook een voorprogramma. Hier stond Jo Goes Hunting. In de Nederlandse tour van De Staat speelde deze jonge zeer talentvolle band ook al in het voorprogramma! Niet gek want A; het heeft kwaliteit, B; het broertje van Rocco is de absolute frontman, Jimmi Jo. Ze hebben ondertussen veel ervaring opgedaan tijdens de Popronde en een kleine tour door Duitsland. Nu dus in een andere setting! Maar het is gewoonweg top. Ik noem het georganiseerde chaos. Er gebeurd zoveel op het podium, niet te beschrijven. Muzikaliteit alom en qua ritmes is het heel divers. Ik heb over het nummer ‘Winner’ al gezegd dat het Flying Horseman invloeden heeft, daar blijf ik bij.
Heerlijk begin van de avond!

Dan worden de vijf heren losgelaten. Torre Florim, Tim van Delft, Jop van Summeren, Rocco Hueting (natuurlijk in een N.E.C. shirt en bijpassende sokken) en last but NOT least, Vedran Mircetic. Beginnende met de energieke track ‘Peptalk’ en sfeer zit er meteen goed in. De zaal heeft er zin in en De Staat natuurlijk zelf ook! Het is een wederzijds enthousiasme wat eraf springt. ‘Ah I See’ is de volgende op de lijst. Hoppa, een portie rock! Vervolgens ook een afwisseling van albums. ‘Down Town’ ( I_con), ‘Murder Death’ (O) en ‘Psycho Disco’ (Machinery) passeren de revue.
Een absoluut hoogtepunt was het spelen van ‘Firestarter’. De cover van The Prodigy waar Torre Florim dit keer op een verhoging stond en mooi verlicht deze vertolking deed. Chapeau! Na dat pareltje kwam de volgende alweer, een nieuw nummer. ‘Macarena’ sloeg aan! Lekker riffje, strakke tekst… Echt De Staat. Natuurlijk is het daarna weer tijd om iedereen mee te laten doen; ‘Blues Is Dead’ is dus een perfect nummer daar voor. Na de eerste zin zong iedereen mee. Torre: Woke Up This Morning. Publiek: Went Back To Sleep. Uit volle borst, machtig gewoon! Ik kan altijd genieten van Torre Florim. Zijn bewegingen op het podium, het altijd ‘dansen’ ofwel ‘lopen’ op de plaats blijft magistraal.
‘Help Yourself’ is hoe dan ook een schot in de roos, zeker met de camera erbij. Het geeft zoveel meer, zoveel energie en pure lol. Maar vergeet ook zeker niet dat machtige gitaarspel van Vedran! Dat is niet alleen nu maar altijd al zo geweest. Baas! Tijd om even door te gaan.

In de toegift, de eerste, spelen ze wel twee hele toffe originele tracks. Naast ‘Devil’s Blood’ werd ‘Wait For Evolution’ gepseeld. Typisch dat dit ook het enige nummer was van hun debuutalbum! Desondanks een toppertje. Daarna kwam toch wel hét toonbeeld van een tour een paar jaar geleden on stage. De Machine. Dit had destijds te maken met het album ‘Machinery’. ‘Back To The Grind’ was toen altijd de afsluiter. Nu bleek het ook weer zo’n machtig instrument welke werd bediend door Tim van Delft.
Toegift twee is dan van kracht. ‘Input Source Select’ in de Vinticious Versions stijl. Torre staat samen met Rocco en Jop in de vertrouwde driehoek om hier ook weer te shinen. Heerlijk. Springen als vanouds op ‘Get On Screen’ en we eindigen dan (natuurlijk) met ‘Witch Doctor’. Immens. Slim gedaan om Torre op een verhoging te zetten want hoe de draaikolk er nu uitzag is gewoonweg niet normaal. Lijkt me heerlijk om op dat moment lid te zijn van de Staat.

De Staat heeft wederom bewezen Nederlands beste rockband te zijn. Natuurlijk met alle respect naar de rest van alle bands maar deze gasten presteren al jaren op zo’n hoog niveau zonder dat ze zijn veranderd. De kwaliteit van de muziek is altijd klasse, het plezier wat ze uitstralen, de positiviteit. Het zijn jongens die zullen verzaken. Werkelijk super.
Natuurlijk heb ik twee nummers gemist (‘Fantastic Journey Of The Underground Man’ & ‘Old MacDonald Don’t Have No Farm No More‘) maar ochja…. Ik heb enorm genoten en dat zal altijd zo zijn als ik naar De Staat ga.
Ik hou van ze.

Wie? St. Tropez & The Ten Bells.

Waar? Nieuwe Nor, Heerlen.

Wanneer? 20 januari 2017.

Een datum wat al een hele poos in de agenda stond was 20 januari. Dit natuurlijk vanwege het feit dat de Amsterdams garage punk rock band St. Tropez in de Nieuwe Nor te Heerlen zou spelen! Het is natuurlijk geen geheim meer dat dit de boys van Go Back To The Zoo zijn die nu een geniale richting zijn op gegaan. Doen wat ze leuk vinden: muziek maken!
Mede dankzij hun deelname aan de Popronde in 2015 is het hun gelukt om weer goed in de spotlights te komen. Natuurlijk vanwege de toch wel bekende naam maar nog meer vanwege het feit dat elke show legendarisch werd. Alles uit de kast halen, niets was te gek! Daarom stond die vrijdag 20 januari met rood omcirkeld.
Maar niet alleen St. Tropez speelde, in het voorprogramma stonden The Ten Bells. Deze jonge band heeft Nu of Nooit gewonnen en daardoor hebben zij de eer om Pinkpop 2017 te openen. Daarbij is het geen onbekende naam op CamielMusic want er heeft al een recensie op CamielMusic gestaan over hun debuut EP.
Tijd voor het concert dus!

Zoals gezegd, The Ten Bells in het voorprogramma. ‘Hear Ye! Hear Ye’ is de naam van die EP en dat is echt een perfecte titel. De muziek knalt erop los en is een duidelijk geval van gas geven, herkenbare sound laten horen en uitstraling hebben. Dat laatste komt zeer zeker door frontman Sven Vek. Hij probeert het publiek lekker te maken en met veel enthousiasme alle nummers te brengen. Ik blijf ook zeggen dat het veel raakvlakken heeft met The White Stripes, mij lijkt dat ook een heel fijn compliment! Naast Sven wil ik ook zeer zeker Wesley Ferfers op drums, Robbert Blondeau op gitaar en Bert Luja op de bas benoemen. Alle vier laten ze horen plezier te hebben maar ook zeer zeker kwaliteit. Ik weet zeker dat Pinkpop helemaal goed komt!

Door naar de Amsterdamse toppers, door naar St. Tropez! Het begin is misschien wat vaag te noemen, het lijkt op wat inspelen, wat pielen maar het is toch gewoon ook het eerste nummer van het album: ‘Time’. Om eigenlijk daarna lekker door te gaan met ‘Cut Me Loose’. Daar tonen ze meteen aan uit zoveel klasse te bestaan. Lars Kroon op de basgitaar en de leadvocals en het staat ook als een huis. Waar vroeger Cas Hieltjes de frontman was, mag hij juist lekker gassen op zijn half afgebroken gitaar en broerlief Teun die etaleert zijn klasse ook des te meer op gitaar. Op de drums is het nog steeds Bram Kniest die lekker kan vlammen. ‘Fake It’ mag ik absoluut niet vergeten te noemen want dat is echt zo’n nummer waar je alleen maar meer en meer van wilt horen en wat bijna niet hard genoeg kan. Heerlijk!
Natuurlijk worden er bekende nummers gespeeld maar er worden ook enkele nieuwe nummers gespeeld die op de komende EP zullen staan. Waaronder ‘Democracy’ en een track welke werkelijk waar misschien maximaal 30 seconde duurde waar Lars in een ontzettend tempo heel veel woorden uit brengt. Pure punk! ‘Por Que Why’ is een blijft een geniaal nummer met ook een sterk begin. Deze staat op het allereerste EP’tje van de heren.
Helaas is het mijns inziens wat slapjes vanuit het publiek en heeft Limburg weer wat last om dichterbij te komen en echt los te gaan. Natuurlijk heeft dit wel wat invloed op het spelen en misschien ook wel op het enthousiasme van de mannen op het podium. Desondanks laten ze toch zien veel energie erin te willen stoppen want Cas vliegt regelmatig van zijn plek naar zijn broer aan de andere kant van het podium.
Natuurlijk staan de meest bekende nummers ook op de lijst van St. Tropez om te spelen. Denk aan ‘Which Side Are You On’ (waar Bram die heerlijke lage stem op kan zetten, master!), ‘Son Of God’ en ‘Order’ (wat wordt hier een chaos geschept en een bak herrie gemaakt!). Er wordt heerlijk en keihard afgesloten met ‘I Wanna Live In St. Tropez’. Ook zo’n track waar je eigenlijk bij hoopt: laat ‘m AUB langer duren!

Wat een heerlijke avond voor de muziekliefhebber! Waar talenten zoals The Ten Bells zich klaar maken voor Pinkpop is het voor St. Tropez natuurlijk allemaal niet nieuw. Ze doen ze gewoon wat ze willen doen: spelen, heel veel en hard spelen! Voor wie er niet was…. Jammer maar probeer echt zo’n show mee te pakken! Zeker als je van deze muziek houdt. Het is een aanrader. Absoluut!

Foto’s: Jonny Ladeur & Jeffrey Blondeau.

.