Camiel Music

Uniek!

Het mag absoluut geen verrassing zijn, dat AKA Block de Pick Of The Week is. Gelukkig is er weer eentje overigens! Maar dat terzijde. Ondertussen is Tim Blok, zijn echte naam, al meermaals voorbij gekomen op CamielMusic. Hoe dan is gekomen is best wel een uniek verhaal. Tijdens Popronde 2017 had ik onwijs veel uitvallers. Op een of andere manier had ik in eerste instantie AKA Block nooit echt gecheckt, gezien, geluisterd. Ik werd getipt, luisterde, was verkocht én…. Hij kon mij niet helpen 🙁 Gelukkig heb ik dus mijn blog en zo geschiedde. Ook het feit dat hij op de poster staat voor CamielMusic Unplugged zegt genoeg. Maar daar zal een streep door moeten waarschijnlijk. Helaas…. Dus muziek! Zijn nieuwe track.

‘Never Even Knew I Fell’ is zijn allernieuwste pareltje. Maar ook écht een pareltje! Hij schrijft zelf al dat het iets anders is dan we normaliter gewend zijn van hem… Stoelriemen vast! Maak ze snel maar wel los hoor. Want het is echt een heel chille maar mooie track geworden. Puur, integer en eigen. De stem van Tim is ook helder en best wel fragiel te noemen, op een goede manier. Het elektronische hoor je nog wel ietwat op de achtergrond maar de ‘echte’ R&B invloeden zijn wel wat weg. Toch blijft het smooth, lekker ontspannen. Ook tekstueel is het een sterke track, die kun je vanaf begin tot eind volledig volgen. Ja, hij weet weer raak te schieten met deze. Hij lijkt wel alles te kunnen!

Stay healthy mensen!

Anders!

In korte tijd maakt Shht flink wat furore. Deze Belgische formatie komende uit Gent heeft ook een flinke mix qua sound gecreëerd wat de gemoederen zeer zeker bezighoudt. De band bestaat uit James de Graef (bas/toetsen), Mathijs Steels (toetsen/zang), Michiel Renson (gitaar/percussie), Nathan Ysebaert (gitaar) & Wouter Van Asselbergh (drums). Spacerock noemen ze het zelf maar noisepop is ook een optie. Invloeden van Kanye West, The Beatles en Jesus Christ hebben ze eraan verbonden, uniek he?! Uiteenlopend, gek, trippy en groovend. Maar hoe klinkt hun nieuwe nummer?

‘Morning Coffee’ is eigenlijk vanaf het eerste moment een absoluut aanstekelijk nummer waar je ook de gehele tijd naar wilt luisteren om steeds weer andere invloeden te horen. Spannend kun je het weldegelijk noemen. Anders ook. Je hoort geluiden die normaliter niet snel in muziek terughoort. Wat het zijn, daar kan ik alleen maar naar gokken. Feit is wel dat de synths een goede basis zijn voor Shht. Muzikaal gaat het dus echt van hot naar her, dat kun je wel stellen. Iets wat eigenlijk meteen opvalt is het einde, dat wekt wel wat vragen op. Overigens zal dit nummer op hun nieuwe album komen te staan. Deze krijgt de titel ‘Noneketanu’ en zal op 13 maart worden gedropt. Zeer benieuwd naar meer nummers. Dit is wel iets waar je gewoon meer van wilt horen, puur uit nieuwsgierigheid maar ook omdat het, ja daar komt ie weer, anders is.S

Blijft te onopgemerkt!

Vanaf het eerste moment dat ik deze naam voorbij zag komen, en dus eigenlijk hoorde… Was het voor mij écht done deal! Dat was in 2017. Ondertussen heeft ie best wel wat tracks uitgebracht en uiteraard heb ik er ook over geschreven! Dat zal ook niet zo snel veranderen heb ik zo’n vermoeden.. Waarom? De muziek wat hij maakt is gewoonweg te goed om te negeren. Het is een typische Britpop sound maar dan met heerlijke bluesrock finesse. Daarbij is het slimme muziek: het is energiek, zitten slimme stukken in en verveelt geen moment. Ik ga het al verklappen! Dit geldt uiteraard ook voor zijn nieuwste wapenfeit!

‘Chains’ is het nieuwste nummer van Louis Berry. Deze Brit afkomstig uit dé stad Liverpool, laat wederom horen dat het een écht pareltje is. Helaas is dit bijna alleen maar een beetje opgemerkt in zijn eigen land maar ik zou hem zó naar Nederland halen voor een paar vette shows als ik kon. Met een relatief ontspannen stijl start ie maar na enkele seconde vliegt het tempo als een malle omhoog. De stem van Louis heeft een klein rauw randje en dat maakt het allemaal net wat interessanter. Misschien kun je wel stellen dat deze wel iets weg heeft van Miles Kane. Maar Alex Turner wordt ook wel veelal genoemd. Ik vind het allemaal goed, maar uiteindelijk issie ‘gewoon’ Louis Berry. Met maar 2:36 op de klok is deze track binnen een vloek en zucht afgelopen. En dan ook nog dat tempo… Man!

Blijf ‘m volgen!!

Terug van weggeweest!

Tjonge, het lijkt ondertussen wel bijna een eeuwigheid geleden dat er een zanger/artiest was, genaamd Jack Garratt, die echt heerlijke nieuwe muziek dropte maar ook tegelijkertijd met een eigen stijl. Het was indie, pop, R&B, elektronisch… Het had eigenlijk vanalles! Het album ‘Phase’ heb ik ook vervolgens echt grijs gedraaid. Menigeen zullen de nummers ‘Breathe Life’ en ‘Worry’ wel kennen maar de rest wat erop stond, was net zo fantastisch lekker! Deze Brit, komende uit Buckinghamshire, heeft dus in 2016 dit geflikt. Nu zijn we al VIER jaar later, onwerkelijk! Gelukkig is hij dus niet gestopt maar komt hij eigenlijk onmiddellijk met een flink arsenaal aan tracks. Drie om precies te zijn. Ik heb gekozen voor eentje…

Het nummer ‘Time’ is de gelukkige geworden. Tenminste, dat vind ik diegene die het meest past hoe ik Jack Garratt (her)ken. Naast deze zijn ook ‘Mara’ en ‘Return Them To The One’ gedropt en dit is een opmaat naar het nieuwe album. Dat album, wat de titel ‘Love, Death & Dancing’ als titel gaat krijgen, zal op 29 verschijnen. ‘Time’ heeft een absoluut typisch begin als je Jack Garratt kent. Ritmisch, elektronisch maar ook die fijne R&B invloeden. Rustig maar ook met een zéér sterke opbouw. Druilerig maar dan in de goede zin van het woord. Een heerlijk nummer om terug mee te komen. Gelukkig blijft die stem ook gewoon duidelijk, helder maar ook meeslepend. En horen we dan ook blazers? Dat is nieuw en lekker bombastisch. Hier kun je niet omheen hoor! Hopelijk staan veel van deze track op de komende plaat!

Take your time!

Ontzettend fijn!

Vorig jaar maakte ik kennis met Dan August. Zoals wel vaker komt dat volledig door de Popronde. Helaas kreeg ik geen geschikt locatie voor dit vijftal waardoor het een eenzijdig kennismaking werd. Hopelijk gaat het nu beide kanten op want het is tijd om een stukkie te schrijven over deze Amsterdamse band. Zoals gezegd, vijf man sterk. Het zijn frontman Stijn van Dalen, Martin Scheppink, Floris Bosma, Olivier Lucas & Javier Den Leeuw. Hoe kun je deze formatie het beste omschrijven? Het is duidelijke popmuziek maar zitten ook weldegelijk wat indie elementen en tevens wat americana. Misschien een beetje vreemd zo samen, maar als je het hoort, dan zit het goed! Dus, het nieuwste wapenfeit beluisteren maar.

‘Sophie’ is een waar pop nummer waar genoeg variatie in zit. Een elektronisch ingesteld begin, beetje gedempt maar het tempo zit er toch al goed op. Ontspannen zang van Stijn, lekkere uithalen en zeker het refrein is eentje die absoluut blijft hangen. De naam wordt enkele keren luidkeels bezongen en dat geeft meteen wat extra power. Vervolgens een volledig ander couplet met veel muzikaliteit en sterk gitaarspel. Ook is het tempo compleet anders. De heren van Dan August weten er absoluut een nummer van te maken die je zonder enige afleiding blijft beluisteren. Waar ze in een eerder stadium wel wat americana invloeden hadden, lijkt dit eigenlijk een te gekke bombastische pop/rock track die in menig stadion heerlijk zou exploderen! Kneitertje tot en met.

Volumeknop vol open draaien!