Camiel Music

WAAAAAYOOOOOO!

Dat FFOOSS (fka FOES) harde muziek maakt wisten we al. Dat ze kunnen gas geven als gekken wisten we ook al. Maar wat Jannes van Kaam en Sophia de Geus dit in zich hadden had ik op een of andere manier niet verwacht! Even inspringen op dat laatste. Daar is een verandering in geweest ja. Nu speelt naast Jannes Sophia de Geus en mocht je denken, die naam komt me bekend voor… Dan heb je gelijk! Ze is namelijk óók bekend en frontvrouw van 45AcidBabies. Eerst was het uiteraard Melanie Kazemier wat gitaar speelde maar ze is gestopt. Anyway! We gaan door met FFOOSS!!! Heerlijke fuzzrock en met een geweldig gekke inslag. Dat ze aan de weg timmeren is wel duidelijk. Naamsbekendheid gekregen door de Popronde en voorprogramma’s gerockt bij Tusky, Marmozets en Afterpartees. Maar nu gaan we toch door met een hele vette nieuwe track!!

Die track heeft een titel wat heel erg vaak wordt geroepen tijdens concerten als er even een stilte valt… Ohja, het is ook een of andere band geloof ik: ‘SLAYER’. Het is zoals we wél gewend zijn gewoonweg regelrechte knallende fuzzrock met veel passie. De track wordt uiteraard gezonden door Sophia en dat past ook heel erg goed in deze context. Schattige meid zoals ze zelf gezegd met een enorm grote bek. Lekkere teksten over iemand vermoorden. Het blijft te gek overigens dat je alleen met een gitaar en drums zoveel herrie kan maken en tegelijkertijd ook zoveel muziek in zit.
Dan hebben we nog de clip, ook zo’n geniaal wapenfeit. Jannes en Sophia spelen in een oud verrot huis maar het tofste gedeelte speelt zich af in een bowlingcentrum. Ik wil niet teveel verklappen dus het is nóg een reden om dit nummer van het begin tot het einde te checken.

Volume vol open? Mooi. Standje burenruzie en GAAN!

Summer is coming!

De zon schijnt al volop de afgelopen dagen maar de regenbuien zijn nog niet helemaal weg. Nu is het best mogelijk dat we juist als het écht zomer is, slecht weer hebben… Dus als we dan ook in deze periode muziek krijgen die ons een goed zomergevoel geeft, is dat natuurlijk een win-win situatie. Ik ga er gemakshalve van uit dat we nog wel bekend zijn met Disclosure. Dit duo, bestaande uit de broertjes Lawrence, brak in 2012 door en leverde ook destijds een legendarisch debuutalbum af met ‘Settle’. Grote samenwerkingen waren daar sowieso debet aan.

Nu, nadat ze ook nog in 2015 een album uitbrachten, is het toch dan tijd voor nieuwe muziek! Het is absoluut een summer vibe song. Er wordt deze keer niet gewerkt met bijvoorbeeld Sam Smith of Lorde maar juist met iemand die voor mij en waarschijnlijk velen, behoorlijk onbekend is. Fatoumata Diawara is de naam en ze komt uit Mali dus verwacht ook maar lekker veel Afrikaanse invloeden. Dat het dansbaar is, lijkt me wel logisch. Het is groovy, het heeft een fijne beat en het gaat lekker 5.30 minuten door! Een festivalnummer? Dat is zeker een optie als het zonnetje volop schijnt en dan een goed biertje erbij. Ik teken ervoor!

Klaar voor Disclosure? Mooi.

He’s Back!

In het begin van 2017 heb ik behoorlijk veel geschreven over Vancouver Sleep Clinic. Ik was er heel erg enthousiast over en het album is ook echt vaak gedraaid. ‘Survival’ was een plaat waar je geweldig op kon wegdromen. Tim Bettinson is zijn echte naam en blijft een jonge jongen! Ondertussen 20 jaar en wel een stuk gegroeid. Destijds vond ik het heel erg lijken op Ásgeir, deze Ijslandse zanger had qua sound veel gelijkenissen. Wat bij Tim Bettinson heel erg opviel was juist zijn hoge kopstem, een beetje falcetto achtig. Maar nu is de vraag, wat doet hij met zijn nieuwe single ‘Silver Lining’? Even luisteren!

Waar de afgelopen tracks, en het gehele album eigenlijk wel, toch behoorlijk relaxed en ontspannend was met een volle dosis R&B/elektronische input… Is het nu toch wel iets experimenteler. Vancouver Sleep Clinic maakt het weldegelijk nog sferisch maar dan met veel meer beats erin, veel meer power. Zijn stem is wat dat betreft gelijk gebleven alhoewel hij wel ervoor zorgt dat de autotune in 2018 ook nog steeds een functie heeft! Het nummer duurt ongeveer 3 minuten maar het lijkt eigenlijk wel veel langer te zijn, dit is uiteraard positief bedoeld. Hij blijft goed hangen en dat is niet voor het eerst bij muziek van Vancouver Sleep Clinic.

Check deze mensen 🙂

Typisch Australisch!

Tja, soms is het makkelijk… Soms is het moeilijk! Nieuwe muziek ontdekken, nieuwe bands vinden en dat tegelijkertijd ook goed/leuk vinden. Gelukkig is het weer eens gelukt. Het draait allemaal om Rolling Blackouts Coastal Fever, een hele mond vol. Deze Australische band bestaat uit 5 leden: Fran Keaney (zang/gitaar), Tom Russo (zang/gitaar), Joe White (zang/gitaar), Joe Russo (bassist) & Marcel Tussie (drums). Het is echt heel erg typische indierock muziek met ook duidelijke surf invloeden en een jaren 80 vibe. Ondertussen hebben de heren uit Melbourne 2 EP’s uitgebracht en staat hun debuutalbum al klaar: op 15 juni brengen de heren ‘Hope Downs’ uit.

Uiteraard staat dit nummer, ‘An Air Conditioned Man’, op datzelfde debuutalbum. Met een heel herkenbare en snelle gitaarsound wordt de track begonnen, je krijgt eigenlijk onmiddellijk een goed gevoel erbij! Zoals je kunt zien, 3 man sterk op gitaar en dat hoor je erin terug. Goede ritmes maar ook excellerend op eigen gebied. Daarbij past het qua stem ook perfect bij deze sound. Niet te hard, beetje rauw. Ook als er na zo’n 3 minuten een beetje qua stijl wordt veranderd qua zang, vertellend en spannend, blijft dat ijzersterke gitaarwerk aanwezig. Het is onnavolgbaar en met een ongekende passie. Denk dit erbij: savonds op de weg in een auto, raampje omlaag, lekker temperatuurtje en zonnetje gaat onder… Heerlijk cruisend met dit op de achtergrond. Ik teken ervoor!

Beeld je sowieso het laatste in 😉

Easy going!

Als meneer John Mayer iets nieuwe uitbrengt is het toch wel groot nieuws. Terecht. Maar flikt hij het ook weer? In zijn laatste poging om een goed album te droppen was het matig. Paar goede maar ook zeker mindere tracks zaten ertussen. Maar de gitaarvirtuoos, bekend van oa ‘Daughters’, ‘Gravity’ en ‘Waiting On The World To Change’, zal voor velen altijd een verademing zijn. Of het nou muzikaal goed is of niet. Zijn stem en looks doen meestal wonderen. Maargoed, daar doe ik het niet voor. Ik wil weten of het nummer écht goed is!

‘New Light’ is dus zijn laatste wapenfeit. Het heeft uiteraard het bekende gitaarspel in zich zitten en de stem van John klinkt weer heerlijk. Het is niet overmatig druk, rustig of heftig. Zoals ik al aangeef in de titel; easy going. Het liefst zou je dit luisteren in het zonnetje met een biertje erbij. Gewoon ontspannen. Om toch een beetje kritisch te zijn, het is niet heel anders dan bijvoorbeeld zijn laatste album, ‘The Search For Everything’. Maar zoals gezegd, er waren mindere nummers en daar valt deze niet onder. Het middenstuk waar het lekker muzikaal is en een solo wordt gespeeld is gewoon fijn en mag vaker en langer zijn. Maar dat zeg ik iedere keer!
Het is overigens niet bekend of hij nu ook weer met een album komt of dat hij weer ons het hele jaar gaat teasen met nieuwe nummers. Maar van John Mayer krijgen we meestal niet genoeg 😉