Category Archives: Recensies
Jo Goes Hunting – Computa
Goddomme Jimmi!
Het is gewoonweg ongelooflijk wat deze gast steeds doet. Het is namelijk niet mogelijk om er niet over te schrijven. Zó ontzettend getalenteerd, speciaal & uniek: Jo Goes Hunting. Al vanaf het eerste moment dat ik muziek van hem hoorde was het raak. Na zijn eerste album werd het eventjes stil en heeft ie weer goede impulsen gekregen en de muziek best wel een andere boost gegeven. Er is al wat gedropt en heeft ook al hier op CamielMusic gestaan. Maar deze nieuwe track is best wel een speciale. Waarom? Lees & luister verder!
Dit nummer is een samenwerking. Dat is best wel nieuw. Maar dat is niet met maar één persoon. De damesstem die we horen is van Carmen van Mulier, lekker doordringend en aanwezig. Wat sowieso wel tof is, is dat zijn broer Rocco Hueting (ja, die van De Staat) óók meedoet met een hele vette verse. Verder gaat het over de haat/liefde verhouding die we allemaal wel hebben met een computer en hoe belangrijk deze is in ons leven. Misschien niet dan alleen een echte computer of laptop maar ook zeer zeker je mobiel, wat ondertussen een halve computer is! Voor mijn gevoel is het een soort Magnus track. Goede synths, zware bas maar ook een rock effect. We waren overigens nog niet klaar want alle percussie die je hoort is ingespeeld door Ruven Ruppik. Jo Goes Hunting windt er geen doekjes om!
Laat je wegblazen!
EUT – It’s Love (But It’s Not Mine)
Groeien als een malle!
Hoe blij kun je worden van nieuwe muziek van een band waar je graag naar luistert? Juist ja, héél blij. EUT is hier met een gloednieuwe track en daar hebben denkelijk vele mensen op gewacht. Vorig jaar hebben ze hun debuutplaat ‘Fool For The Vibes’ gedropt en daar stonden alleen maar geweldig goede tracks op. Met hun eigen, energieke en krachtige sound hebben ze zich binnen no time weten op te werken naar een band wat nu ook naar het buitenland kan gaan om te touren. Om precies te zijn: een UK tour staat op het punt te beginnen, vervolgens gaan ze naar Duitsland om dan ook nog in december af te sluiten in Nederland. Chapeau!
‘It’s Love (But It’s Not Mine)’ is het eerste wapenfeit sinds dat album. Dan is altijd de vraag, wordt er veranderd van stijl? Van energie? Van sound? Gelukkig kunnen we op alle drie een nee antwoorden. Binnen no time waan je je in een heel specifiek EUT land en dat voelt goed. Als je de stem van Megan de Klerk hoort weet je dat je een grote glimlach op je gezicht krijgt en het muzikale spektakel wat erbij zit klopt evenzo. Emiel, Tessa, Sergio en Jim laten alles zó eenvoudig klinken terwijl er enorm veel variatie in zit. De indie, de postpop wat ze altijd als sound hebben gehad is gebleven maar het lijkt nóg sterker te zijn geworden. Zelfs een spanningsboog en extra energie wordt er gegeven richting het einde. Damn. Hoezo dat er vaak sprake is van een moeilijk vervolg na een sterk debuut? De EUTjes gaan keihard door!
Fabelachtig goed!
MOOON – Another State Of Mind
Fenomenaal!
Het blijft iets speciaals hebben, deze jongens uit Aarle-Rixtel. Wat is dan zo speciaal? Het feit dat het gewoon ontzettend jonge gasten zijn maar gewoon eigen horen in de jaren ’60 qua muziek. Geweldig hoe ze het steeds flikken. Waar ze in 2017 via Excelsior het album MOOON’S Brew uitbrachten, hebben ze nu via een label in Spanje, Bickerton Records, hun tweede langspeler opgenomen en deze komt overmorgen (4 oktober red.) uit. Met de titel ‘Safari’ halen ze weer veel uit de kast en hebben ze genoeg nieuwe impulsen gekregen. Dit is in ieder geval eentje waar je ook hoort dat ze zijn gegroeid en zichzelf hebben geëvolueerd. Hoe klinkt ie dan?
Allereerst kun je zeggen dat ze nu niet meer met z’n drieën spelen in dit nummer. De jongens wilden in dit album geen restricties hebben en zie hier; een orgel! Dat maakt het natuurlijk nog smeuïger en muzikaler. Verder is en blijft die typische jaren ’60 sound duidelijk de boventoon voeren. Mix van psychedelica, surf en rock is hetgeen wat past bij MOOON. De broertjes Tom en Gijs de Jong & Timo van Lierop weten wel wat ze moeten doen en dat blijkt maar weer goed. Het grooved ook goed, heeft een heerlijke vibe en je krijgt er eigenlijk een fantastisch goed gevoel bij. Hij is weldegelijk iets rustiger dan ‘All By Myself’ maar dat is ook de kracht! Deins niet terug voor deze toppers.
Jaren ’60 in 2019. YES!
Samm Henshaw – Only One to Blame
Hè hè…
Eindelijk weer muziek van Samm Henshaw! Oke, er was nog eens een track gedropt maar deze is wel echt helemaal raak. Een dik jaar geleden heb ik hem ‘ontdekt’ en zijn naam is echt voor de volle 100% in mijn gedachte blijven zitten. Waarom? Hij ademt muziek en brengt het misschien nog wel beter over. Deze jongeman uit London heeft Nigeriaanse roots en dat hoor je er ook in terug. Bepaalde vibes die alleen gedaan kunnen worden door de échte. De soul, hiphop & groove spat ervan af. Maar is dat album waar we het een jaar geleden over hadden nou af? Dat is de vraag.. Eerst dit nummer!
‘Only One To Blame’ is precies wat ik hierboven al zeg: het ademt een geweldige soul, de fijne stem van Samm zorgt voor die hiphop vibe zonder dat het teveel rap is en je kunt er fantastisch op grooven. Hij heeft al wat vaker dingen gedaan met Chance the Rapper en dat heeft hem absoluut geen windeieren gelegd. Invloeden zijn misschien over gevolgen maar je hoort net als bijvoorbeeld op ‘Broke’ zijn eigen stijl. Maar die ene vraag of het album komt, daar hebben we, heb ik, nog steeds geen antwoord op. Het is allemaal heel vaag en spannend rondom deze Brit. Want dat mensen meer willen horen van hem, is wel duidelijk. Zeker weer na dit pareltje!
Slide away people!
Compact Disk Dummies ft. Tom Barman – Satellites
Wat een combi!
Ze blijven gewoonweg altijd iets hebben, de broertjes uit België. Het is al vaker gezegd: in 2014 kwam ik in aanraking met Compact Disk Dummies en dit had te maken met Mama’s Pride Festival. Het nummer ‘The Reeling’ was een absoluut hoogtepunt van Lennert en Janus Coorevits en sindsdien was het gewoonweg alles beluisteren en ook tegelijkertijd wel wachten totdat er iets nieuws werd gedropt. Ik heb al over het nummer ‘Cry For Me’ geschreven welke een paar weken geleden uitkwam maar nu hebben we dan toch eentje… Ja, ik vind het wederom een pareltje en zeer zeker ook de samenwerking wat ze zijn aangegaan! Laten we erin duiken.
Die samenwerking dus. Jullie hebben de naam al zien staan, dat is wel duidelijk: Tom Barman. De muziekliefhebber heeft de belletjes al horen rinkelen, sommigen hebben een ohja nodig. Als ik dEUS zeg, dan is het waarschijnlijk al goed genoeg. Toch zeg ik ook Magnus erbij want dat is iets waar dit meer bij past. Het voormalige project wat meneer Barman heeft gehad met CJ Bolland. Dat had net als Compact Disk Dummies veel elektronische elementen erin maar ook simpelweg wat gitaarwerk! Dit nummer misstaat niet. Je proeft die energieke vibe en dat gecombineerd met wat toffe synths en goede vocalen. Het plaatje klopt. Daarbij is het ook een tikkeltje funk wat de klok slaat. Maar het hoogtepunt is dan toch het typische geluid van Tom Barman. Precies hoe we hem kennen van Magnus! Heerlijk. Fantastisch dat deze jongens hun energie en wil kunnen samenbrengen met zo’n ‘oude rot’.
Let’s go!