Category Archives: Recensies
Jack Poels – Elf Oaver Elf
All alone…
Zeg je Jack Poels, zeg je Rowwen Hèze. Maar Jack Poels kan ook alleen aan de slag. Hij heeft al eens eerder een project gehad en dat was Herberg de Troost. Toen kwam het voort uit gedichten welke hij had geschreven. Nu heeft hij uit vele andere onderwerpen zijn inspiratie uitgehaald. Het blijft uiteindelijk niet maar bij één nummer. Op 27 maart zal hij namelijk met een volledig album op de proppen komen. Dit album bevat 12 Nederlands/Limburgstalige nummer en heeft de titel ‘Blauwe Vear’ gekregen. Verwacht in ieder geval niet de Rowwen Hèze polka of tex-mex saus maar juist eenvoud: akoestische luisterliedjes met melancholie. Luisteren? Luisteren!
Het eerste nummer is ‘Elf Oaver Elf’ geworden. Vanaf het eerste moment voel je de rust, lekker ontspannen op gitaar en dan komt uiteraard die warme stem van Jack Poels erbij. Een waar verhaal wat je volledig kunt volgen. Misschien komt het door de rust, maar nu versta je ook elk woord. Dat is soms bij Rowwen Hèze iets minder.. Als dan een mondharmonica erbij komt, waan je je in een soort americana tafereel. Schijnbaar is dit nummer gebaseerd op de muziek van ‘Virginia May’ van Gregory Alan Isakov. ‘In de tekst van Virginia May las ik over een zoeklicht, een baken. Toen moest ik denken aan de foto’s die ik hier al jaren maak in mijn tuin van de kerk hier in het dorp. Het uitzicht is er altijd, onder alle weersomstandigheden. ’s Zomers loop ik in de schaduw van de kerktoren door het dorp en ’s nachts kijk ik omhoog hoe laat het is. Als ik op reis ga probeer ik vanuit de trein nog ’n laatste glimp op te vangen. De torenspits is een baken in weer en wind. Dat geeft houvast. Ze doet de tijd stilstaan. Het liefst op elf over elf.’ Met deze tekst in je achterhoofd, maakt het het nummer misschien nóg wel beter.
Sterk Jack, heel sterk!
Album recensie: DeWolff – Tascam Tapes
Nieuw? Verre van. Wereldvreemd? No way. Vies van een uitdaging? Nog niet misschien. Voor de hand liggend met promotie? Not even close. Daarom is het ook eigenlijk wel heel logisch dat DeWolff juist dit heeft gedaan. Het maken van een album on the road. Met beperkte middelen iets creëren waar men van opkijkt en toch enthousiast van wordt. Dát is Tascam Tapes geworden. Een soul/funk sampler voor Luka van de Poel, een op batterijen werkende synthesizer voor Robin Piso en een gitaar voor Pablo van de Poel. Dát dus op die Tascam Porta Two, een cassetterecorder, opgenomen. Steeds weer iets nieuws, steeds weer iets uitdagend. Daar zegt DeWolff ja tegen. Laten we snel gaan luisteren!
De heren starten met ‘Northpole Blues’. Voor wie de heren kent, is dit eigenlijk best wel rommelig en klinkt gedeukt. Maar dat is dus de hele charme van de plaat. Stiekem blijft ie meteen hangen door die vette samples en aparte geluiden en ritmes. Als je dan ‘Blood Meridian I’ hoort, kun je wellicht denken: dit klinkt wel ouderwets. Alsof er niet veel is veranderd. Een hit mag je ‘It Ain’t Easy’ ondertussen wel noemen. Ze mogen het op vele plek spelen, wordt gedraaid op radiostations en blijft ook gewoonweg hangen. Terwijl het schijnbaar het snelst geschreven nummer is van DeWolff. Hoe het kan verkeren…
Een omslag maken we als het nummer ‘Rain’ wordt gespeeld. Rustig, puur, open en zéér klein gehouden. Een ware balled. Knap hoe je dan met deze beperkte middelen een nummer kan maken waar je ook naar blijft luisteren. Spanning blijft erin! Lekkere blues en country invloeden hoor je in het nummer ‘Made It To 27′. Knipoog natuurlijk de club van… Maar het draait allemaal over de manier van leven on the road. Waar ook zo’n fantastische sample in zit die blijft plakken is tijdens het nummer ‘Nothing’s Changing’. Lekkere beats wat je krijgt te horen maar ook de constante afwisseling in zang tussen Pablo en Luka is sterk. Favoriet, no doubt.
Funk en blues zijn de hoofdmoot in deze. ‘Let It Fly’ is funky door de constante hoge stemmen welke we horen in het refrein maar de blues is daar door de heerlijk gespeelde groove. Dan de tweede, ‘Blood Meririan II’, heeft zeker gelijkenissen maar het lijkt wel bijna een door elektronische, dus computer gerichte track. Het is fascinerend, het blijft fascinerend.
Met zware beats wordt ‘Awesomeness Of Love’ gestart. Maar een ouderwetse intensiteit volgt waardoor het eentje is die nét wat ruwer klinkt dat de rest. Fijn qua afwisseling maar zó kort!
Uhm, ja… Hoe kun je het beste ‘Love Is Such A Waste’ omschrijven? Mede door een zéér aparte sample kun je stellen dat dit een track is wat opvalt. Dat lijkt me wel duidelijk. Verder ademt ie wel weer lekker blues. Door deze combinatie te horen in 1 nummer, weet je dat de boys lekker buiten de lijntjes hebben gekleurd en dat het toch allemaal op een of andere manier klopt. De rust en kalmte is te horen in het nummer ‘Am I Losing My Mind’. Jaren 60 druipt er van af. Toch is het wel geinig is juist zo’n track te brengen in dit jasje. Het maakt DeWolff, DeWolff. ‘Life In A Fish Tank’ is alweer de afsluiter. Want ondanks het feit dat het 12 nummers zijn, is de totale tijd maar 32 minuten! Onwerkelijk voor deze drie heren. Weer wat meer uptempo en lijkt zelfs wederom nieuwe geluiden erin te hebben, een mondharmonica?! Verrassingen tot het eind en de lol hoor je zelfs in het nummer zelf terug.
Het lijkt mij zéér onwaarschijnlijk dat je door deze variaties niet enthousiast bent geworden. DeWolff heeft zó ontzettend veel ervaring. Hebben ondertussen op vele plekken gestaan, veel muziek gemaakt én uitgebracht. Maar nog nooit hebben ze iets zoals dit gedaan. Überhaupt maar de vraag of een band dit heeft gedaan. Je gaat namelijk wel écht met de billen bloot. Maar mijns inziens is dit project met vlag en wimpel geslaagd. Het klein houden, het rocken, het laten lachen, het opkijken door een apart geluid.. Dat zit er allemaal in! ‘Tascam Tapes’ gaat deze jongens ontzettend veel nieuwe liefhebbers opleveren.
Gregory Porter – Revival
Meesterlijk!
Het is en blijft een opvallende verschijning: Gregory Porter. Op meerdere vlakken overigens. Natuurlijk is zijn hoofddeksel iets waar men het altijd over heeft maar vergeet niet hetgeen waardoor hij écht bekend is geworden: zijn stem. Overigens is dat hoofddeksel een ‘cover’ aangezien hij een operatie heeft gehad aan zijn kin. Deze Amerikaan staat bekend om zijn mix van jazz en soul. Waarschijnlijk is zijn meest bekende track wel ‘Liquid Spirit’ die ook in een hele toffe dance variant is uitgebracht. Naast die grote track heeft hij ondertussen ook een Grammy award gewonnen. Het is fijn om te zien en bovenal te horen dat hij terug is.
En hoe!! Naast dat hij een nieuw nummer heeft gedropt, heeft deze uit Sacramento afkomstige zanger bekend gemaakt dat er een volledig album zal uitkomen. Dat album gaat ‘All Rise’ heten maar helaas weten we nog niet wanneer deze zal uitkomen. Maar wat wel tof is, is dat hij heeft gewerkt met Troy Miller en deze man heeft onder andere ook gewerkt met
Emeli Sandé, Rag’n’Bone Man en Jamie Cullum. Het nummer, want daar gaat het nu om, is echt een kneiter. ‘Revival’ is naar het schijnt een nieuwe start en dat hem goed. Spat er van af, vol energie en kwaliteit. De stem van Gregory is gewoonweg iedere keer genieten! Het lijkt zelfs wat meer uptempo dan we gewend zijn en dat doet wel goed. Hier zet hij wel een toon mee!
Kom maar op met dat album!
Equal Idiots – 16
Slimme zet!
De heren van Equal Idiots hebben zeer zeker even de tijd genomen om te zorgen dat ze weer een lading nieuwe muziek klaar hebben liggen. Het was in 2018 ook eigenlijk een absurd jaar voor zanger/gitarist Thibault Christiaensen & drummer Pieter Bruurs. Bekend worden, dus doorbreken en werkelijk overal spelen. De koek was eventjes op en werd de batterij opgeladen. We hebben vorig jaar al een nieuwe track ‘Run’ gehoord en nu mogen we dan ’16’ beluisteren. Beiden zullen vast en zeker op het album komen te staan welke op 21 februari wordt gedropt en de titel ‘Adolescence Blues Community’ krijgt. Let’s go!
Het is eventjes een hersenkraker geweest. Waarom kwam/komt dit nummer mij nou zo bekend voor? Nou, het duurde even maar het kwartje viel plots. Afgelopen zomer heb ik de boys gezien op het toffe Nirwana Tuinfeest in Lierop. Daar speelden ze enkele nieuwe tracks en deze was er één van. Toegegeven alvast: live geeft ie meer energie! Een soort van strompelend begin, een lekkere kreet en tempo vliegt omhoog op drums en gitaar. Krachtige stroken van zang door Thibault en op de achtergrond is het Pieter die de ‘oeh’ op zich neemt en in het refrein is de ‘nananaaaa’ natuurlijk extra aanstekelijk. Ook het tussenstukje waar veel muzikaal geweld is, kan er live hierdoor wel iets ontstaan door het publiek 16 te laten scanderen. Wat zijn het toch te gekke gasten he!?
Gas erop en meedoen!
David Benjamin – All That You Are
Puur!
Och mensen.. Deze man staat al zo lang op mijn ‘radar’. Sinds aflevering 1 van het welbekende programma van weleer (De Beste Singer Songwriter van Nederland red.) vond ik hem te gek. Moet je nagaan, dit is al zo’n zes jaar geleden! Ondertussen zijn we vele nummers en dus ook EP’s verder. Soms bleef het lang stil, soms kwam weer een track uit. Vind het nog steeds te gek dat hij een monsterlijke hit heeft gescoord met Lost Frequencies! Geliefd is hij hoe dan ook nog altijd als je zo kijkt naar de reacties die worden gegeven als er een nummer wordt gedropt. De afwisseling wat hij ook iedere keer weer weet te creëren is absoluut een knappe zaak! Dan vrolijk, dan rustiger en serieuzer. We gaan op voor deze nieuwe track.
‘All That Your Are’ is een fijne, pure & ingetogen nummer. Ik had ‘m eerst even gemist vorige maand… Oei! De rust wat David eigenlijk wel altijd laat horen in zijn stem, maakt het ook tegelijkertijd zijn kracht. Het lijkt daarbij ook een echt persoonlijke track geworden kijkende naar de verhalen die hij erbij post op de socials. ‘A few years back I decided to write a personal mission statement for life. What I thought would take an hour to write turned out to take years to solidify. It‘s like a roadmap that keeps me on track everytime I feel lost.’ Lekker die stem, soepel gitaargeluid en de eenvoud van het kunnen volgen van zijn tekst. Ondanks dat het heel puur is, heeft het toch genoeg snelheid waardoor je een warm gevoel krijgt. Mag ik het zeggen? Een échte David Benjamin song! [Overigens is het enorm vet dat hij mede door die monsterhit ook veel volgers en dus luisteraars heeft op Spotify!]