Camiel Music

Fijn, fijn!

Nieuwe muziek, het mag. Het kan. Het moet. Daarom presenteer ik jullie deze fijne band: Wild Rivers. Ik had er persoonlijk nog nooit van gehoord, des te beter dat ik ze ook nu kan promoten. Wild Rivers is een band komende uit Canada, Toronto om precies te zijn. Het is een viertal bestaande uit Khalid Yassein (zang, gitaar), Devan Glover (zang), Andrew Oliver (gitaar, bass) & Julien Laferriere (drums). Je kunt het bestempelen als folk meets pop muziek. Daarbij goede harmonieuze zang en fijne melodieën. Naar het schijnt hebben ze al meer dan 100 miljoen streams… WOW! Dus… Kennis maken?

‘Kinda Feels Alright’ is dus logischerwijs niet hun debuutsingle. In 2018 hebben ze al een EP gedropt wat de titel ‘Eighty Eight’ had gekregen. Met flink wat publiciteit op zak gaan ze het nu meer proberen aan de overkant van de oceaan. Even terug naar het nummer. Je proeft al vanaf het eerste moment de folk invloeden en ook de stem van Devan is erg prettig. Als er vervolgens wat meer energie en samenzang bij komt, is het helemaal fijn! Misschien de meest verrassende muziek maar wel heel erg goed in elkaar gezet. Het nummer gaat overigens over het accepteren van het eind in een relatie en het positieve deel van meer tijd hebben voor andere mensen in je leven. Of dat voor iedereen geldt, dat is dan weer een tweede… Hoe dan ook, een fijn nummer!

Heerlijke herrie!

Het is nog niet zo lang geleden dat ik over deze Britse formatie heb geschreven. Nu hebben ze een nieuwe track gedropt én extra nieuws. Even wat ze zelf zeggen: “What a weird time to be announcing this huh?! We’ve signed to Warp Records! Our first release through Warp is SLUDGE. We’ve been playing Sludge for a while so some of you might be familiar with it. It was kind of written about self-isolation before it was a government enforced lifestyle. We don’t really want to say much else about it, other than we hope you like it.” Squid is een vijfmans formatie en bestaat uit Anton Pearson op gitaren, Arthur Leadbetter op synthesizers & cello, Louis Borlase op gitaar & bass, soms zang, Ollie Judge drumt terwijl hij luid zingt én dan hebben we nog Laurie nu op synths maar kan ook op blazersinstrumenten spelen. Het lijkt dus wel alsof ze alles kunnen!

‘Sludge’ is een beetje een chaos track. Het begint relatief rustig en je bedenkt je ook…. Wat is dit? Het is absoluut anders dan bijvoorbeeld ‘The Cleaner’. Maar, dat moet absoluut gezegd worden, het blijft binnen hun leest. Postpunk met uitstapjes naar groove is gewoonweg Squid. Bombastisch, experimenteel en tempowisselingen. Dat is allemaal te horen in dit nummer. Tevens is het best wel aanstekelijk en opzwepend. Het repeterende stuk blijft absoluut in je hoofd denderen. Als je een beetje fan bent van uitbundige Britse postpunk bands, zit je goed. Hou je van uitdaging en even zin in wat herrie? Dan helemaal!

Check ‘m!

WOW.

Tjonge, wat ben ik blij dat ik deze man al een hele lange tijd volg/beluister/liefheb. Muziek maken is één, muziek overbrengen is twee. The Wanderer, oftewel Nikos Frangiskatos, staat zéér hoog op mijn lijst van geweldige artiesten die muziek maken met een boodschap, met een verhaal, met een eigen verhaal. Maar dat eigen verhaal kan doordat het heel persoonlijk is, eigenlijk ook voor veel anderen gelden. Muziek is uiteindelijk universeel en iedereen kan zijn eigen invulling geven. Zijn laatste track ‘We’re All Going Home’ heeft ontzettend veel mensen bereikt en het zou mij niet verbazen dat dit ook gaat gebeuren met het nummer ‘Walls’.

Soms hoef je zelf niet het wiel opnieuw uit te vinden. Soms zetten artiesten zelf al een heel mooi, duidelijk en eerlijk stuk online waar het nummer over gaat, Dat heeft The Wanderer ook gedaan.
Het liedje is in z’n kern een ode aan mijn muren. Ik heb juist door die gevangenschap waarde kunnen geven aan de betekenis van vrijheid.’ 
Zoals gezegd, hij brengt muziek over. Het nummer begint heel rustig, heel puur en open. De stem is helder maar heeft ook nét iets anders dan menig zanger. Halverwege het nummer komt er ook wat meer muzikaliteit en energie in. Je voelt de passie, de urgentie. Maar ach, weet je. eigenlijk moet je dit nummer gewoonweg direct luisteren en het voelen.

Doen.

AGAIN: PRIMEUR!

Met zeer gepaste trots mag ik wederom een primeur loslaten van deze te gekke Utrechtse band! Ditmaal hun videoclip. Met hun fijne indie meets dreampop klanken, laten ze nét weer wat anders horen dan we normaliter kennen van vele bands. INU INU bestaat uit Amber Nefkens (zang & basgitaar), Samuel Leeuwenburg (toetsen & gitaar), Robin Wickham (gitaar) & Tim Giesen (drums). Soms hoef je zelf het wiel niet opnieuw uit te vinden maar heeft de band zelf al de perfecte beschrijving. Ik ben puur de boodschapper. Geniet!

“Cubed tells about the empty shell that most of our lives represent. Life can feel fake, but if you find someone you can share the emptiness with, you might go places where you feel love(d).”
In de video – geregisseerd door Lester Kamstra – worden verschillende locaties rondom Utrecht-stad laten zien als lege houders waar leven in kan plaatsvinden, maar waar er geen leven lijkt te zijn. Het zou ook zomaar ergens in Canada kunnen zijn vind ik zelf! Maar dat even terzijde. De lege houders waar leven in kan plaatsvinden, maar waar er geen leven lijkt te zijn, representeert het gevoel van de leegte die je kunt ervaren in de plek waar je bent. In zekere zin is dit een abstractie omdat er altijd leven is in een stad. De wijde shots zorgen voor spanningsvelden en de positionering van de hoofdpersoon in beeld werkt vervreemdend.

Wil je het zien? Dan zorg dat je hun Facebook & Instagram pagina in de gaten houdt. Er stonden shows gepland in Stathe en De Kom maar die gaan vanwege Corona virus niet door. Ter compensatie gaat de band een optreden livestreamen vanuit hun oefenruimte. Maar nu, hetgeen waar jullie voor komen:

Check de clip (opgenomen tussen 01.00-06.00uur!!).

Mix mix mix!

Tja, ik kende ze niet maar schijnbaar is het al een goed lopende formatie gebleken! Dit zestal bestaat uit achtereenvolgend Ollie Coombes (lead zang/gitaar), Sam James (drums), Dave Tyler (bass), Josh Parmenter ( keys/synth/backings), Seb Skelly (trompet) & Oscar Ives-Owen (tenor saxofoon). Ze komen uit Engeland en hebben absoluut een voorliefde voor ons koude kikkerlandje. De wadden bijvoorbeeld laten ze ieder centimeter schudden. Want met hun muziek lukt dat absoluut! Denk namelijk aan poppy funk met vleugjes ska en reggae. Dussss… Denk Will & The People, La Pegatina, maar dan frisser en jonger. Kennismaking!!

Het nummer ‘Night’s Play’ grooved eigenlijk al vanaf het eerste moment en je denkt ook onmiddellijk aan de bovenstaand genoemde bands. Het laidback gevoel doet denken aan Will en consorten en juist die dansbare moods en energie heeft precies het La Pegatina gehalte minus het Spaanse gebrabbel. De flow blijft lekker aanwezig alhoewel ie misschien wel wat energieker had gemogen maar de blazers die bijvoorbeeld te horen zijn, zorgen wel voor een fijne sfeer. Dat sowieso. Het lijkt wel eventjes alsof er nog een dikke climax komt en dus een feestje, maar schijn bedriegt. Waarschijnlijk is dit live wel zo. Dan zullen ze zeer zeker geen seconde rust nemen. Desondanks een lekkere kennismaking en eigenlijk wel een wil om dit eens écht te zien en voelen! Ohja, Paaspop gangers, dit is dus een kans!