Category Archives: Singles
X Raiders – Wasted
Beetje maf is niet gek!
Wat blijven ze toch te gek he?! X Raiders. Voorheen bekend als Rectum Raiders maar dat was uiteindelijk toch een té intense naam waardoor ze ‘m een klein beetje hebben aangepast. Je mag op de ‘X’ zetten wat je wilt. Dat is overigens ook het enige wat is veranderd want qua intensiteit, amusementwaarde en capriolen op het podium is het absoluut niet minder geworden. Het vijftal weet van wanten en dat doet hun mascotte natuurlijk ook. De kenmerkende komkommer komt ook ieder show terug. Heerlijk. Maar… Nieuwe muziek!
‘Wasted’ is het nieuwste pareltje van deze Nijmeegse band. Ook meteen een opmaat naar 31 januari aangezien de heren dan met hun tweede album zullen komen. Als titelnaam hebben ze ‘Weltschmerz ’89’ gekozen. Hij is geproduceerd door Attie Bauw (Judas Priest/De Staat) en opgenomen in de Wisseloord Studio’s, dat is overigens live gebeurd aangezien ze zo het best tot hun recht komen. ‘Wasted’ heeft op een of andere manier een herkenbare tekst. Het lijkt te komen van andere tracks maar dan aangepast naar een X Raiders sound. Muzikaal is het uiteraard een heerlijk kabaal maar wel met een catchy vibe. De clip is overigens opgenomen tijdens hun clubtour en de show op Fortarock afgelopen zomer.
Get ready for some craziness!
De Staat x (Rico+Sticks) = 0.0
Anders maar zó hetzelfde!
De vrienden van De Staat blijven zich iedere keer ontwikkelen. Van kleine Nijmeegse band naar grootste rockband van Nederland. Het is absoluut niet snel gegaan maar het is wel verdomde terecht. Waar ze begonnen als lekker alternatief, rock zijn ze nu doorgegaan naar een grote rock band waar alles mogelijk in is: keihard, klein, hiphop maar ook de elektronische elementen worden niet geschuwd. Ondertussen staan ze in de startblokken om hun Nederlandse tournee, die volledig is uitverkocht, uiteraard weer helemaal te nailen. Van Maastricht tot Groningen en alles wat er tussenin zit qua grote zalen. Nice.
Deze collab is eentje die we al eerder hebben gehoord tijdens hun Lowlands
show. Overigens was dat ‘gewoon’ een headline show. Dat blijft episch! Zoals aangegeven worden ook hiphop elementen niet geschuwd want naast deze samenwerking met Rico&Sticks hebben ze uiteraard ook een verleden met de Rotterdamse formatie De Likt. Het is iets wat perfect past in het plaatje. Die heerlijke unieke sound wat De Staat brengt en dan een combi pakken. Wat je ook hier weer hoort is natuurlijk veel synths om de power te verhogen maar ook de speciale effecten van meestergitarist Vedran Mircetic. Zoveel respect wat deze man kan op een gitaar! Samen met de toppers Rico & Sticks (een oude track samen met Kubus red.) is dit wel een echte kneiter. Als je dit hoort én weet dat ze op ADE hebben gestaan bij het Rijksmusum, snap je dat dit nu dé band is van Nederland…
Tijd om eventjes los te gaan!
Jake Bugg – Kiss Like The Sun
Ouderwets sterk!
Toen Jake nog een Jakeje was en toen met zijn debuutsingle en vervolgens plaat kwam, was het instant raak. Hij maakte furore, werd natuurlijk wereldwijd bekend en tourde de hele wereld over. Het leek vervolgens wel erop dat hij een beetje werd geleefd en dat hij móést presteren. Dat hij albums móést maken. Oke, bij een album deed hij dat met meesterproducer Rick Rubin, maar ook dat leek een losse flodder. Het was niet meer die ouderwetse, harde en sterke Britpop/rock mannetje. Maar, hij is er weer. Hoe is dan deze nieuwe, zeeeeeer onverwachte track?
Ja, hoe is die? Goed! Heerlijk weer om een track te horen waar je die venijnigheid in hoort. Die finesse, die urgentie van Jake Bugg is ontzettend aanwezig op dit nummer ‘Kiss Like The Sun’. De start is nog relatief rustig maar heeft al venijn in de akoestische gitaar. Ook weet je op een of andere manier dat er meer gaat komen. Op de achtergrond hoor je een band aansterken en die energie krijg je dik terug betaald. Het rauwe in de stem van Jake maar tegelijkertijd ook weer wat finesse in de kopstem maakt dit een nummer die je niet heel snel uit het hoofd zult krijgen. Wel een sterk staaltje als je out of the blue een nummer dropt. Dus hopelijk gaat hij op deze manier door en komen niet weer van die vreemde geluiden op ons af..
Ouderwets goed!
broeder Dieleman – Wat doen we met het verdriet
Puurheid.
Dat muziek veel los kan maken bij mensen is wel duidelijk. Dat kan met keiharde dance muziek, metal of klassiek. Toch is het veelal de luistermuziek die voor de meeste emoties kan zorgen bij de mensheid. broeder Dieleman is wel een voorbeeld hier van. broeder Dieleman, oftewel Tonnie Dieleman, is geen nieuwe naam in de muziekwereld. Ondertussen vijf albums uitgebracht en gaat hij zich voorbereiden op een solo tour. Dat gezegd hebbende, dit is het eerste wapenfeit van hem ter voorbereiding op die tour. Met zijn Zeeuws Vlaamse accent, valt hij extra op maar kan hij alles piekfijn bezingen. Tijd voor het nummer.
‘Wat doen we met het verdriet’ is dus zoals aangegeven het eerste nummer van broeder Dieleman wat we ook op de tour kunnen verwachten. Ik heb de term puurheid hierboven al genoemd want het nummer is zó ontzettend breekbaar en klein gehouden. Je kunt het voor de volle 100% volgen, dat gezegd hebbende, als je dan de tekst erbij pakt komt het wellicht nóg meer binnen. Just in case. Mocht je nog denken, leg ‘m even uit.. Dat hoef ik niet te doen, daar hebben we een fijne beschrijving voor: ‘In ‘Wat doen we met het verdriet’ gaat rouwverwerking om naasten hand in hand samen met landschapsverdriet, liefdesverdriet met het lot van onze boeren in Nederland en ons verdwenen erfgoed.’ En laten we eerlijk zijn: lokale identiteit en natuurbehoud zijn ook zéér belangrijke onderwerpen. Het is waarschijnlijk een nummer waar een ieder zich in kunt vinden en wel íets in voelt. Daarbij is het muzikaal prachtig omlijst. Klein gehouden maar stiekem ook wat grootsheid erin.
Luister, lees en onthou.
Algiers – Dispossession
Wat een sound!
Algiers staat bij mij sinds vorig jaar hoog op de lijst. Door een festival, Conincx Pop te Elsloo, maakte ik kennis met deze Amerikaanse band. Uit Atlanta afkomstig en bestaat uit vier leden. Frontman Franklin James Fisher, Ryan Mahan, Lee Tesche & Matt Tong. Qua sound… Ja, wat niet qua sound? Je kunt het postpunk, soul, gospel, rock en blues noemen en zelf hebben ze het post-worldbeat genoemd. Oftewel: muziek wat echt door je aderen gaat stromen als je het hoort. Hoe dat komt? Alle vier de heren zijn multi-instrumentalist en kunnen dus alles laten horen! En nu?
‘Dispossession’ is de nieuwe single en die mag er ook weer wezen. De start is even indrukwekkend alsmede krachtig. Met de stem van Franklin en lichte toetsen op de achtergrond wordt er geen seconde getwijfeld. Als het refrein erin komt, wordt het iets meer bombastischer en is er samenzang. Het volgende couplet wordt krachtiger dan hoe men begon en dat geeft uiteraard lekker wat dreiging. Als je dan zin hebt in een soort gospel? Dat kan! Want die passie en dat element zit er óók in. Dit is echt zo’n nummer wat je nooit meer zult horen in deze stijl tenzij het Algiers zelf is. Een fantastische opmaat naar het derde album wat de band op 17 januari zal releasen: ‘There Is No Year’.
Je voelt ‘m binnen een paar seconden!